Śmierć lorda Edgware'a

Jakie w odczuciu wielu ludzi są filmowe gwiazdy? Na pewno zawsze dostają to, co chcą. Z niczym się nie liczą. Egoistki. Można by rzec - po trupach do celu. Czasem może nawet dosłownie? Taką właśnie gwiazdą jest Jane Wilkinson, jedna z bohaterek tej książki. Nie powala na kolana swoim intelektem, lecz jeżeli chodzi o jej cele, potrafi wykazać się sprytem. Dąży do zyskania wysokiej pozycji. Nieco różni się od niej inna aktorka - Carlotta Adams. Jej chodzi przede wszystkim o pieniądze. Jednak jest utalentowana, inteligentna i sympatyczna. Kiedy Jane chciała spotkać się z Herkulesem Poirotem oczywiście dopięła swego. Stwierdziła, że detektyw musi pomóc jej (wszelkimi środkami) pozbyć się jej męża. Najbardziej liczyła na rozwód, lecz była w stanie (a przynajmniej tak mówiła) wsiąść do taksówki, podjechać pod dom i go zastrzelić. Jednak szczęśliwym trafem lord Edgware została zamordowany. Główną podejrzaną jest jego żona, która wchodząc do domu w dniu morderstwa przedstawiła się z nazwiska i została rozpoznana. Śledztwo jest skomplikowane. Każdy, jak to w kryminałach bywa, ma alibi. Poirot kilkakrotnie myli się w swoich domniemaniach. Jest wiele szczegółów. Może nawet za wiele? Nic do siebie nie pasuje. Umierają kolejne osoby. Słynny detektyw uznaje tę sprawę za swoją porażkę, gdyż nie dość, że wpadł na rozwiązanie dość późno, to jeszcze dopiero pod wpływem słów przechodzącej obok na ulicy kobiety. Kto miał motyw? Kto chciał wykiwać policję i kto jest prawdziwym mordercą lorda Edgware'a? Choć uwielbiam Agatę Christie, to książki, w których śledztwo prowadzi Poirot, nie należą do moich ulubionych. To dlatego, iż wydaje mi się, że autorka na siłę chciała upodobnić go do Sherlocka Holmesa. Świadczy o tym chociażby fakt, iż jego przygody opisuje Hastings. Jak Watson, także były wojskowy. Również ma wielki podziw do detektywa, nie potrafi zajrzeć do jego umysłu i dziwi się temu, jak potrafi wszystko wywnioskować. Christie przynajmniej opuściła słowo "dedukcja". Za to charakteryzowanie Herkulesa, prawdopodobnie dla popularności książek, jestem zła. Holmes nie mylił się tak często, więcej wysnuwał z najmniejszych faktów i w ogóle był lepszy! Oprócz tego książka jest bardzo ciekawa :) Myślę, że książka świetnie nadaje się nie tyle na wakacje, co na samą drogę na wakacje - do pociągu, samolotu, samochodu, autobusu itp. Oczywiście o ile się nie prowadzi :) W tej roli świetnie spełniają się wydania kieszonkowe. Czasem podróż zajmuje kilka godzin, więc przyjemniej trzyma się małą, lekką książeczkę, niż cięższe normalne wydanie. Chyba, że komuś przeszkadza mała czcionka, szczególnie, kiedy trzęsie na drodze, bądź w czasie turbulencji. Tak czy siak polecam!